Gazino Karadeniz Binası, Meydan Park’ın kuzey yönünde sıralı yapılardan biridir. Yapının kitabesine göre 1294 H/1877 M yılında inşa edilmiştir. Dönemin kamu yapıları tasarımına uygun olarak inşa edilen yapı, kâgir Neoklasik üslup özelliği göstermektedir. Ticari amaçla yapılan binanın zemin katı gazino, üst katlar ise otel olarak kullanılmıştır. Üçgen alınlıklı teras katı ile tamamlanan Gazino Karadeniz, birçok farklı işlev için kullanılmıştır. Günümüzde ise restoran olarak hizmet vermektedir.

Gazino Karadeniz Binası, Meydan Park'ın kuzey yakasında, Yeşilyurt Restoran ile 1980’li yıllarda yapılan İş Bankası Binası arasında yer almaktadır. Ana giriş kapısı üzerindeki kitabesine göre 1294 Hicri/1877 Miladi yılında, Meydan'daki bahçeleri ıslah ederek modernleştiren Vali Ahmet Rasim Paşa zamanında inşa edilmiştir. İnşa edildiği tarihte de ticari bir işlev üstlenen yapı, otel-lokanta olarak daha çok yabancılar tarafından işletilmiş ve birinci büyük harbin öncesinde gazino-otele dönüştürülmüştür. 

Kısmi bodrum ve zemin kat üzerine iki katlı olarak yığma taş tekniğinde inşa edilen yapının üçgen alınlıklı teras katı dönemin vazgeçilmez yapı birimlerindendir. Bodrum kat, tesisat odaları, çamaşırhane ve depo olarak kullanılmıştır. Zemin kat ise ilk yapıldığı dönemde lokanta, daha sonra ise içerisinde bilardo masasının da olduğu bir gazinoya dönüştürülmüştür. Gazino Karadeniz Binası'nın orta katı, yönetim odaları ve kabul salonu ile otel odalarından ibarettir. Üst kat ise tamamen otel odalarına aittir. Teras kat hizmetçi dinlenme ve hazırlanma mekânları yanında çamaşır kurutma alanı olarak da değerlendirilmiştir.

Kat silmelerinin profilli dışbükey hatları, yalancı taşıyıcı payelerin varlığı, Fransız tipi büyük boyutlu, basık kemerli pencerelerin varlığı, dışa taşırılan taş söveleri, kilit taşlarının daha belirginleştirilmeleri, kademeli saçak uygulaması ve yuvarlak pencere ile aydınlatılan üçgen alınlıklı teras ile kırma beşik çatı örtüsü Neoklasik ya da Ampir üslubun mimariye yansımaları olarak yapıyı özelleştirmektedir. Ana giriş kapısı; başlıklı iki sütun arasına alınmış, yarım yuvarlak kemerli biçimlenişi ile yapının ana üslup özelliklerini taşımaktadır. Kunduracılar Caddesi’ne dönük ve “eski sokak dokusu”na katılan arka cephe ve batı yan cephe de ön cephenin benzeri olarak düzenlenmiştir. 1980’li yıllarda inşa edilen modern bina ile bitişik nizamdan ötürü takip edilemeyen doğu cephenin de benzer tasarımda olduğu eski fotoğraflardan anlaşılmaktadır. Gazino Karadeniz Binası'nda dikkat çeken bir diğer unsur da 20. yüzyılın ilk çeyreğinde Trabzon yapı sanatında sıkça görülen; volütlü “S” biçimli eliböğründelerin taşıdığı bezemeli demir balkon uygulamasıdır. Yapının ahşap doğrama, kaplama, tavan ve merdivenleri nitelikli ince işçilikleri ile yerel ahşap ustalarının maharetlerinin birer göstergesi olarak yapıyı estetik olarak zenginleştirmiştir.

Söylence:

Trabzon’da 1850’li yıllardan sonra artan Gazino Karadeniz gibi mekânların ne denli özenle yapıldığı ve işletildiği, batılı seyyahların anlatılarından daha iyi anlaşılmaktadır. 

Meşakkatli bir Anadolu yolculuğundan sonra Aralık 1878’de Trabzon’a gelmiş olan Henry Barkley: “Avrupai giyimli birine, şehirdeki en iyi otelin hangisi olduğunu sorduk. Bize yakınlarda (Gavur Meydanı yakınında) bir yeri gösterdi. Otelin giriş kısmı, beklentilerimizin çok üstündeydi… Trabzon güzel caddeleri, evleri, dükkânları ve hepsinden daha önemlisi iyi otelleri olan bir şehirdi… Trabzon Avrupa’ydı… Anadolu’nun içlerinde hanlarda, ahırlarda, kahvehanelerde kaldıktan sonra, Trabzon’daki bu oteller bize oldukça temiz, sıcak, kuru ve konforlu gelmişti. Hepsinden önemlisi, burada bir mahremiyet söz konusuydu. Herkesin kendine ait bir odası vardı… Otelimiz küçük bir burnun üzerindeydi ve pencerelerinden Lazistan’ın yalçın dağlarının muhteşem manzarası görünüyordu.”